Use the buttons to browse through the AA articles archive or to find out more about the newspaper and distribution.
4/11/2020 / Issue #033 / Text: Wouter Pocornie

Prospect 11
Meer dan een broedplaats, voorbij de bad trip van een zwart-wit verhaal

Prospect Eleven is een cultureel centrum, een plek voor jonge, startende ondernemers in Zuidoost en wordt vaak omschreven als een broedplaats. In essentie proberen wij iets nieuws te realiseren en misschien zijn wij dat ook wel aan het neerzetten. Tijdens tours of in een gesprek op straat of in de metro, zeg ik dan ook: “Prospect Eleven is meer dan een broedplaats”.

Beweging
Eind februari zette Agelo Bromet samen met zijn compagnon Charity Reingoud de handtekeningen voor een tijdelijke invulling van een zeven verdieping tellende gebouw (4600m2) en verzamelde een kernteam. Daar zit ik bij. Net voor en even later tijdens de eerste lockdown gingen wij aan de slag en konden wij verschillende huurders binnen ons directe netwerk binnenhalen. Wij zijn ervan overtuigd dat de combinatie van kruisbestuiving en ketenintegratie aan de kern ligt van het succes waar wij in en voor Zuidoost op uit zijn. Maar in essentie bouwen wij via het gebouw aan de Karspeldreef 14 op onze eigenzinnige manier en volgens principiële overtuigingen aan een beweging. Een ongehoord, origineel geluid vanuit de Bijlmer óver Zuidoost. Wij breken met gedateerde verhaallijnen over de Bijlmer en Zuidoost en zijn niet op zoek naar een pay-day in een business case gefundeerd op leugens. We zijn op zoek naar structurele verandering door middel van projecten (zowel in opdracht als initiatieven), ondernemingen en kennisoverdracht.

 

Bullsh*t
De keuze was bewust: Prospect Eleven begint vanuit eigen, ondiepe zakken. Ondernemerschap en toewijding vanuit het kernteam en ons breder netwerk waren naast een bescheiden som spaargelden het enige kapitaal waar echt op konden rekenen. Wij werken regelmatig samen met de gemeente maar zijn bewust begonnen vanuit een autonome positie. Wij stellen ons kritisch op om tot strategische interventies en nieuwe vormen van samenwerking te komen. Voorbij de bullsh*t –voorbij ruis, opportunisme, sensatie, en holle interpretaties van wat deze lokale cultuur is en kan zijn. Wij claimen zeggenschap over een narratief. Een eigen narratief.

Tweedeling
Deze claim breekt met een dominante business case van nu waar het sociale domein (welzijn) via marketing wordt gekoppeld aan het fysieke domein (gebiedsontwikkeling). Ik werk daarom niet samen met tussenpersonen die deze bad trip reproduceren via een business case van identiteitspolitiek in combinatie met pseudo-participatie in gebiedsontwikkeling. Na oplevering worden de foto’s van uitvoerende, etnische personen voor de volgende aanvraag gebruikt. Maar wat komt er nou echt tot stand binnen deze aanpak?

Deze processen dienen structureel te veranderen als wij een Zuidoost willen zien waarin verschillende deelgebieden daadwerkelijk mee kunnen gaan in de nieuwe ontwikkelingen. Met de huidige marktmechanismen in gebiedsontwikkeling kan de sluimerende tweedeling in ruimtelijke ordening naar inkomensklassen, in combinatie met een overwegend raciaal verschil tussen oude en nieuwe bewoners, dit stadsdeel op een akelige manier inkleuren. De afstand tussen de huidige Bijlmer en het toekomstige Zuidoost is reëel.

Roots als startkapitaal
De consensus is daarom: inzetten op creatieve kapitaal. Bij Prospect Eleven hebben wij dat gedaan door ons in te zetten voor diegenen die wat willen bereiken via hun creativiteit. Wij vertrekken hiervoor vanuit jongeren met roots in Zuidoost. Zij zijn als generatie minder gekleurd door het zwart-wit denken op institutioneel niveau en kennen de Bijlmer als thuis. Door hun bij te staan in het realiseren van persoonlijke ondernemingen kunnen wij rekenen op inzet vanuit (in)directe gemeenschappen. Ons werk staat of valt bij vertrouwen en ambassadeurschap. Het is een gevolg van onze bewuste keuze om autonoom te beginnen, met een bescheiden budget, en vast te houden aan onze eigen kernwaarden. Het is ons startkapitaal.

 

Bad Trip
Land je nu in Zuidoost dan zul je merken dar er veel organisaties zijn die recent zijn opgericht om “transculturele” verbindingen tot stand te brengen. Soms heeft zo’n invlieger wel vijf groeperingen of organisaties onder zijn/haar naam. Ze verkopen ‘verbinding’: de business case sluit naadloos aan op het koppelen van een kansarm Bijlmer aan de wereld van gebiedsontwikkeling via tactieken zoals place-making, co-creatie, werksessies en meer van dat soort marketingtechnieken die bij de huidige manier van uitvoeren enkel gentrificatie in de hand helpen.

De beloftes zijn natuurlijk romantisch: buurtmoeders worden ondernemers, Mbo’ers die ook niet aan een woning kunnen komen mogen wel post-its komen opplakken bij een pitch van een nieuw project, en kunstenaars/grafische ontwerpers mogen een poster ontwerpen voor hekken rondom een bouwproject. Ironisch genoeg zullen diezelfde participanten deze woningen niet snel kunnen betrekken. Deze tactieken zijn gefundeerd op een narratief waarin een participant enkel wordt gewaardeerd op basis van diens profiel. Identiteitspolitiek leek iets van het verleden. Maar met het invliegen van tussenpersonen en een serieuze business case om een onserieuze verbinding te maken met de zwarte Bijlmer, leidt dit banale zwart-wit-denken tot een bad trip.

Post-monofunctioneel stadsdeel
Wij passen een beschermende tactiek toe: Wij debriefen. Wat verstaan wij onder een potentiële opdracht, en wat wil de opdrachtgever hiermee? Kunnen wij elkaar vinden in kernwaardes? De herintroductie van etniciteit-gestuurde lokale politiek leidt tot tussenpersonen die de doelstellingen niet kunnen waarmaken. Deze tussenpersonen zoeken bij ons een uitvoerende partij, een kwaliteitsslag of direct een lokaal netwerk. Het leidt tot een tussen-opdrachtgever die ons wil meenemen op de bad trip. Terwijl dit zich afspeelt, bouwen wij met verschillende partners aan culturele instituten zoals de The Black Archives Bijlmer. Dit initiatief leidde al tot werkgelegenheid, kennisoverdracht, internationale bezoekers en via strategievorming naar potentiële nieuwe culturele plekken in Zuidoost. Wij gaan dus niet mee in de bad trip, dit marketingverhaal over onze culturen vol onwaarheden. Laten wij bouwen op ónze waarheden. Ons streven bij Prospect Eleven is dat ons netwerk naast opdrachtnemers ook opdrachtgevers worden. Dat zij leerlingen maar ook leraressen zijn. Dat onze gemeenschappen vanuit monofunctionele woonbuurten richting een post-monofunctioneel stadsdeel werken, waarin wij structureel kunnen rekenen op eigen capaciteit en waardige samenwerkingen met interessante, kundige partners.

Blijf je hangen in de leugen
dan is er geen ruimte voor
het vertellen van waarheden

Kids van de Bijlmer
Wij zijn kinderen van de Bijlmer; zwart, wit, verschillend in tinten, met roots in Suriname, Ghana, de Caraïbische eilanden, India, Pakistan, China, andere Nederlandse provincies en nog veel meer windstreken. Wij zijn opgegroeid in grijs en groen en kennen de meeste buurten gebaseerd op de namen van metrohaltes. Wij kennen de schaduweconomieën van het bruin en het wit. Wij zijn niet kleurenblind maar overstijgen wel degelijk ons exotisch profiel. Al onze ouders waren nieuwkomers, maar wij als kinderen van de Bijlmer, die hun formatieve jaren meemaakten in dit gloednieuwe jonge stadsdeel, zijn eigenlijk de eerste ingezetenen. Wij kunnen een ander, authentiek stuk Amsterdam helpen vormgeven, gevraagd én ongevraagd, binnen en buiten bestaande business cases van gebiedsontwikkeling.

Praat iemand uit de Bijlmer over hoe multicultureel, divers en inclusief wij zijn, dan praten zij doelgericht tot de ontvangende partij. Naar onszelf toe, of vanuit onszelf, zijn dergelijke woordkeuzes nodeloos want dit gegeven is al meer dan vijftig jaar de standaardnorm. Het zou dan ook niet datgene hoeven te zijn wat wij te vertellen hebben. Als Amsterdammers, buiten de roemvolle A10-Ring, maar binnen een speelveld van gebiedsontwikkeling en talentontwikkeling, zien wij waar het zwart-wit denken toe leidt: een bad trip. Het speelveld is misschien voor velen nog enkel te begrijpen in een dergelijke dichotomie, maar wij zien het dan als een zwart-wit schaakbord. In onze strategieën is elk schaakstuk ondanks diens kwetsbaarheid niet te onderschatten.

www.prospecteleven.nl