Hoe wethouder Groot Wassink ‘We Are Here’ bedroog

Mei 2018: Amsterdam krijgt een kneiterlinks bestuur, aangevoerd door Groen Links met Rutger Groot Wassink als Wethouder Sociale Zaken, Diversiteit en Democratisering.
In diezelfde maand heeft een beweging van afgewezen asielzoekers en andere geïllegaliseerden zich onder de naam We Are Here gevestigd in een blok sociale sloopwoningen in de Rudolf Dieselstraat in de Watergraafsmeer. Het is een hoopvol moment.

De woningen in de Rudolf Dieselstraat zijn van woningcorporatie Ymere en nog voor de helft bewoond door studenten en bewoners die (nog) niet zijn uitgeplaatst. De oude en nieuwe bewoners vallen elkaar in de armen. We Are Here Village bloeit. Een massale solidariteitsdemonstratie trekt door de stad, met alles wat  divers is, links, of is geraakt door de misère en de moed van de outcasts.

En we krijgen een links college, dus er valt wat te winnen. ‘Wij willen dat álle Amsterdammers over zeven jaar echt iets te vieren hebben.’ Ze schreven het zelf in het coalitieakkoord getiteld ‘Een nieuwe lente en een nieuw geluid’: ‘We hebben die kansen voor het oprapen. Alleen durf en vastberadenheid zijn nodig.’ Groot Wassink beloofde 500 plaatsen voor ‘ongedocumenteerden die op dit moment in Amsterdam verblijven’.

Het resultaat is anders. In totaal heeft de gemeente slechts 150 opvangplekken bedongen. De andere 350 vallen onder het Rijk en dat hanteert een strenger regime: oprotten zodra het effe kan. Van de circa 500 bij We Are Here krijgen alleen de mensen die volgens de GGD te kwetsbaar zijn om alleen op straat te leven een plek in de opvang.  De rest van de opvang is bestemd voor zogenoemde Dublin-claimanten: migranten die meestal vanuit Italië zijn doorgereisd en eigenlijk terug moeten naar Italië. Per saldo kut dus.

Hoe kon dit gebeuren? Wethouder Wassink gooide het op een akkoordje met Den Haag. Daarmee gooide hij meteen zijn beloften bij het grof vuil. De kern van de zaak is dat hij We Are Here, dit collectief van geweigerde vluchtelingen,  niet erkende als gesprekspartner. Over zijn plannen heeft hij nooit overlegd met We Are Here. Kijk naar het coalitieakkoord. De paragraaf over de opvang staat niet onder het hoofdstuk ‘Inclusief en Verbonden’ maar onder ‘Omzien naar elkaar’. Niet inclusie als Amsterdammers maar zieligheid is het criterium. Niet de politicus of een rechter beslist of iemand in aanmerking komt voor huisvesting, maar de GGD. De discussie is zo ontdaan van de politieke lading: de wens van We Are Here om een ‘normal life’ te kunnen leiden is een politieke vraag naar gelijkheid en humaniteit. Door van opvang een medische aangelegenheid te maken, een kwestie van kwetsbaarheid, wordt de politieke lading gesmoord. De mensen worden met een kluitje in het riet gestuurd, in de linkse limbo.

En verder? Burgemeester Femke Halsema ging er nog overheen met een vogelvrijverklaring van krakers: oppakken en gelijk ontruimen. Het laatste pand van We Are Here, parkeergarage Kempering in de Bijlmer, werd een jaar geleden ontruimd. Corona deed de rest.

De opvang van tientallen Dublin-claimanten wordt per 1 april beëindigd, omdat er tot nu toe niet één van de 157  is vertrokken. Dat komt Groot Wassink goed uit want er is een lange wachtlijst bij het Meldpunt voor de opvang. En zelfs die wachtlijst is gesloten. Ondertussen zitten honderden mensen in Vreemdelingenbewaring in Rotterdam, soms hele dagen zonder luchten. Maanden lang.

We Are Here laat zich niet in de luren leggen.
We zijn geen postpakketten die retour afzender kunnen.

Noten uit het Coalitieakkoord. 
Kijkend naar de stad zien we zoveel schoonheid, zoveel dynamiek en zoveel kansen.
We hebben die kansen voor het oprapen. Alleen durf en vastberadenheid zijn nodig
om onze mooie, levende, lieve stad te laten doen wat zij als geen ander kan: schitteren!
Daarmee zal zij eenieder die hier komt niet alleen hernieuwde hoop geven, maar
ook daadwerkelijk de mogelijkheden om te worden wie je wilt zijn. Dat is Amsterdam.

Opvang voor ongedocumenteerden
• Er wordt een 24-uursopvang ingericht voor ongedocumenteerden die op dit moment in Amsterdam verblijven. In deze voorziening wordt gewerkt aan perspectief
(waaronder terugkeer) met professionele begeleiding.
• Er wordt een plan ontwikkeld met de volgende uitgangspunten:
• Er is voor 500 mensen plek die daar anderhalf jaar kunnen blijven. Daarna heeft de burgemeester de discretionaire bevoegdheid verblijfsduur eventueel te verlengen. Bij kwetsbare of zieke mensen wordt dat oordeel in samenwerking met de GGD opgesteld.
• Een persoon in de opvang stelt samen met een professionele begeleider een perspectiefplan op. Na elk half jaar wordt voortgang geevalueerd om te zien hoe aan perspectief is gewerkt en wordt bekeken wat noodzakelijke vervolgstappen zijn.
• Er komt screening om de zorgbehoe$e en noodzakelijke hulp/ondersteuning in kaart te brengen.
• Opvang is kleinschalig, met respect voor privacy, de mogelijkheid om zelf te koken en een zo laag mogelijk beveiligingsniveau.
• Tijdens verblijf in de opvang worden de bewoners niet opgepakt vanwege ontbreken van verblijfsstatus. Hierover worden afspraken gemaakt met politie en bewoners krijgen een pasje ter identi&catie.
• Onderzocht wordt hoe stage en/of werk voor hen kan worden ingericht.

Bonus track:
Hang Youth – Ik geef een nier voor geen Rutte IV

Khalid Jone (We Are Here) & Jo van der Spek (Stichting M2M)

English version

How alderman Groot Wassink cheated on We Are Here

May 2018: Amsterdam gets a left-wing board, led by Groen Links with Rutger Groot Wassink as Alderman for Social Affairs, Diversity and Democratization. In the same month, a movement of rejected asylum seekers and other legalized persons, under the name We Are Here, settled in a block of social houses that are bound to be demolished,  in the Rudolf Dieselstraat.. It is a hopeful moment.

The houses in Rudolf Dieselstraat belong to the Ymere housing association and half are occupied by students and residents who have not (yet) been relocated. The old and new residents soon embrace each other arms. We Are Here Village is thriving. A massive demonstration of solidarity marches through the city, in all diversity, leftisms, or just touched by the misery and courage of the outcasts. And we get a left wing City Council, so it seems that there is something to be gained.

"We want all Amsterdammers to really have something to celebrate in seven years." They wrote it themselves in the coalition agreement entitled "A new spring and a new sound": "We have those opportunities up for grabs. Only guts and determination are needed. "

Groot Wassink promised 500 places for  undocumented migrants who are currently staying in Amsterdam ". The result is different. In total, the municipality has only negotiated 150 reception places. The other 350 resort under the national, right wing, government and that applies a stricter regime: leave the country, fuck off as soon as possible. Of the approximately 500 members of  We Are Here, only people who, according to the health authority GGD, are too vulnerable to live alone on the street, are given a place in the shelter. The rest of the shelter is intended for so-called Dublin claimants: migrants who usually have traveled on from Italy and actually have to return to Italy. So on balance it is shit.

How could this happen? Alderman Wassink reached an agreement with The Hague. With that, he immediately threw his promises into the garbage. The crux of the matter is that he did not recognize We Are Here, this collective of refused refugees, as a discussion partner. He never discussed his plans with We Are Here. Look at the coalition agreement. The paragraph about shelter is not in the chapter "Inclusive and Connected" but in "Looking after each other". Not inclusion as Amsterdammers, but vulnerability is the criterion. Not the politician or a judge decides whether someone is eligible for housing, but the GGD. The discussion has been stripped of its political connotation: We Are Here's wish to be able to lead a 'normal life' is a political demand for equality and humanity. By making reception a medical matter, a matter of vulnerability, the political sting is smothered. The people given the runaround, in the limbo of the left.

What more? Mayor Femke Halsema reacted to the continuing squats with a ban on squatters: arrest and immediately evacuate, possibly detention and deportastion. The last We Are Here building, Kempering, a parking garage in the Bijlmer, was evacuated a year ago. Corona did the rest. The reception of dozens of Dublin claimants will be ended on April 1, because not one of the 157 has returned so far. That is convenient for Groot Wassink because there is a long waiting list at the Meldpunt for the shelters. And even that waiting list is closed. Hundreds of people are now in immigration detention in Rotterdam, sometimes full days without airing. For months.

We Are Here does not allow itself to be fooled.
We are not postal parcels that can be returned to the sender.