Use the buttons to browse through the AA articles archive or to find out more about the newspaper and distribution.
11/5/2020 / Issue #030 / Text: Fernhout, Hudig, Stegman

Duidelijker dan ooit dat Lutkemeer onmisbaar is

Het corona-drama van de afgelopen weken heeft in één klap duidelijk gemaakt wat in onze maatschappij van levensbelang is en wat niet. Ineens beseffen we hoe belangrijk goede gezondheidszorg is, evenals wetenschappelijk onderzoek en buurtstructuren waar mensen elkaar kennen en (dus) voor elkaar zorgen. En zoveel andere zaken die eerder veronachtzaamd werden, omdat ze in het moderne economische politieke denken als ‘waardeloos’ waren weggezet.

Ook de kwetsbaarheid van ons hele productiemodel en onze voedselvoorziening werd ineens voor iedereen zichtbaar. De epidemie dreigt grenzen te blokkeren, transport lam te leggen en de voedselproductie te verstoren. We hebben onze voedselproductie afhankelijk gemaakt van import via ingewikkelde toeleveringsketens die nu overhoop gehaald worden. Het is een even dure als leerzame les, die nog niet voorbij is en misschien zelfs zijn hoogtepunt nog moet krijgen.

Daarvóór riepen velen al dat zo’n neoliberaal model, dat geheel vertrouwt op ‘de wereldmarkt,’ funest was voor het klimaat en nodig op de schop moest. Langzaam kwam daar ook wel wat beweging in, maar de oplossingen bleven toch vooral in het ‘business as usual’ hangen. Nu is dat ineens anders. Het is dramatisch, maar het biedt ook een kans voor bezinning en herziening.

Deze week is in het Verenigd Koninkrijk het boek Feeding Britain verschenen, van de vermaarde ‘voedselprofessor’ Tim Lang. Hij is tevens adviseur van de WHO en de Britse regering, maar klaagt erover dat die laatste niet echt naar hem luistert. In zijn boek schetst professor Lang een dramatisch beeld van de voedsel- en landbouwsituatie in Groot Brittannië. De hele voedselhandel is in handen van grote winkelketens die alleen maar zo goedkoop mogelijk willen inkopen, en ruim vijftig procent van het voedsel wordt geïmporteerd. Groente en fruit worden bijna niet meer in eigen land verbouwd.

De Nederlandse situatie is niet veel anders. Ook hier hebben wetenschappers, zoals Jan Douwe van der Ploeg, en organisaties, zoals Platform Aarde Boer Consument, het Nederlands Akkerbouw Verbond en melkveehouders, geschreeuwd om aandacht voor deze levensgevaarlijke scheefgroei.

De oplossing is volgens al deze deskundigen simpel: de nadruk moet liggen op kleinschalige landbouw, het liefst samen met de consument (Community Supported Agriculture) en in ieder geval zo dicht mogelijk bij de consument. Dat is voor iedereen beter: voor de burgers, voor de boeren en voor de natuur.

Op het moment dat we dit schrijven is het Amsterdamse stadsbestuur druk bezig om de laatste vruchtbare polder bij Amsterdam, met daarin het biologische akkerbouwbedrijf De Boterbloem, de nek om te draaien. Het plan is om daar een bedrijventerrein te vestigen, met als enige argument dat het ze een paar centen zal opleveren. Ze hebben nu De Boterbloem afgesneden van haar akkers, en willen die bouwrijp maken voor de bouw van het bedrijventerrein, terwijl daar tot nu toe geen klanten voor zijn. Dit druist volledig in tegen alles dat nú nodig is om de klimaatcrisis, de voedsel- en de gezondheidscrisis te lijf te gaan.

Lege schappen zijn veel minder bedreigend als we volle akkers zouden hebben. Lege straten zijn geen probleem als we onze buren kennen. Lege agenda’s geven ons de tijd om problemen in de toekomst te voorkomen. Wij pleiten met klem voor het behoud van de Lutkemeerpolder. Het is nu meer dan ooit: nú of nooit.

Om deze reden heeft Behoud Lutkemeer een verzoek ingediend bij de gemeente Amsterdam om de bestemming van de Lutkemeerpolder terug te wijzigen naar agrarisch. Amsterdammers worden opgeroepen dit verzoek te ondersteunen en mede te ondertekenen.
Dit kan op de website
www.behoudlutkemeer.nl

 


Download issue #030 as a pdf
Or check it out on Issuu