Een uitje in de toekomst van ADM

ADM terrein, augustus 2030. Het is een stralende zomerdag in dit wilde, groene parkgebied, het visitekaartje van de groene cultuurhaven van Amsterdam, een gebied dat frisse lucht levert, zuurstof, biodiversiteit en cultuur. Het is een bijzonder plekje waar de huisjes en de bewoners onderdeel vormen van de natuur, waar het zelfherstellend vermogen van mens en aarde de ruimte kreeg om weer tot bloei te komen, aldus onze gids.

In het open cultuurpark langs de waterkant valt op hoe de natuur vloeiend samengaat met kunst en cultuur. Nergens anders vind je deze combinatie met wonen, werken, recreatie en recycling, met energieopwekking en waterwerken. “Dat doe je gewoon - het is de voortzetting van een gemeenschappelijke traditie: zelfvoorzienend zijn met minimale afhankelijkheid en vrije uitwisseling van ideeën. Wat je hier ziet zijn logische antwoorden op fundamentele vragen”. 

“In 2018 kwam de omslag, toen konden we de infrastructuur echt grondig aanpakken. Al 21 jaar had de groep hier gepioneerd en bewezen in staat te zijn om, ondanks hun onzekere situatie, bijzondere culturele evenementen te faciliteren. Er ontstond een internationale ontmoetingsplaats voor mensen uit allerlei disciplines die hier samenwerken aan innovatieve projecten en unieke festivals. Maar toen brak een periode aan waarin het conflict over de toekomst van dit terrein steeds hoger op begon te lopen. In de herfst besloot de gemeente om gebruik te maken van het recht van eerste terugkoop van het ADM- terrein. Daarmee werd de angel uit het conflict tussen bewoners, gemeente en eigenaren getrokken. Het terrein was weer van de stad, het vastgoedbedrijf kon met pensioen en de ADM werd het groene visitekaartje voor de culturele havenstad Amsterdam. Net op tijd had de gemeente ingezien hoe belangrijk het was om de randvoorwaarden waaronder dit terrein tot bloei kon komen te behouden. Het was het beginsignaal dat een nieuwe periode in Amsterdam inluidde waarin meer aandacht kwam voor de bewoners van de stad en ruimte voor natuur en cultuur. “ *

De rondleiding voert langs de permacultuurtuin met waterbesparend bevloeiingssysteem. Groenten uit de tuin gaan naar de volkskeuken en op het podium klinkt de soundcheck van een band die door Europa tourt en hier logeert. Het voormalige  kantoorgebouw valt op door de bijzondere vorm van het dak. Atelierruimtes en de stalen boom hebben de gehavende jaren60-architectuur totaal getransformeerd. Het gesprek gaat verder over fruitbomen, en hoe het vruchtgebruik van het terrein bedoeld is om te delen met de hele stad, terwijl we langs verbazingwekkende sculpturen en installaties wandelen naar de grote oude loods waar ooit zeeschepen werden gebouwd.
We kijken omhoog: “Dit project kon pas na 2018 echt vorm krijgen. Dankzij de zonnepanelen en het helofytenfilter op dit dak bereiken we twee kerndoelen van de gemeenschap: 
1  meer energie produceren dan we consumeren. 
2  zorgen dat al het water dat het terrein verlaat schoner is dan toen het aankwam”

Vanaf de pier heb je een prachtig uitzicht op het bloeiende boten-eilandproject. ”Wat je hier ziet is een van s’wereld beste voorbeelden hoe je circulair en zelfvoorzienend kunt leven op het water”. 

We ontmoeten telkens andere groepen die allerlei workshops volgen terwijl we naar een strakke afvalverwerkingsplek in een uithoek van het terrein lopen. Cursisten ’betaalbaar wonen voor iedereen’ sorteren er bouwmaterialen voor hergebruik, plastic wordt verwerkt tot nieuwe producten en er is een opslag voor bijzondere en vreemde objecten. 
En dan zijn we bij de eendenvijver beland, waar alles kwaakt, zoemt, ritselt en bloeit. Ik ga zitten, geniet van de reflectie van de zon en het water. Toch bijzonder dat 2018 zo’n belangrijk jaar was voor deze plek en de stad in zijn geheel. Ik koos voor een stad met ruimte voor natuur, innovatie en individuele expressie. En daar bruist het hier van…… De schemering zet in en ik fiets over de groene fietsroute die de parken verbindt  terug naar de stad in.

Wat een heerlijk verassende en inspirerende dag.